نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسنده
استادیار مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی شهرکرد
چکیده
تنش خشکی انتهای فصل رشد، تأثیر قابل توجهی بر کیفیت و کمیت محصول گندم دارد. برای ارزیابی تحمل ارقام و لاینهای جدید گندم نسبت به این تنش، آزمایشی بهصورت طرح اسپلیت پلات در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار و به مدت دو سال در ایستگاه تحقیقاتی چهارتخته شهرکرد اجرا شد. تیمارهای مورد آزمایش در این تحقیق شامل سه سطح قطع آبیاری به عنوان کـرتهـای اصـلی (آبیاری کامل، قطع آبیاری در مرحله گلدهی و مرحله پرشدن دانه) و هفت رقم و لاین گندم به عنوان کرتهای فرعی (میهن، حیدری، پیشگام، CD- 93-9 ، CD- 93-10، CD- 91-12 و CD- 92-6) بودند. نتایج نشان داد که تاثیر قطع آبیاری بر عملکرد دانه و ویژگی-های رویشی در سطح یک درصد معنیدار شد. بیشترین مقدار عملکرد دانه در شرایط آبیاری کامل از تیمار رقم میهن بهمیزان 26/10 تن در هکتار بدست آمد. متوسط عملکرد دانه در تیمارهای آبیاری کامل، قطع آبیاری در مرحله پرشدن دانه و قطع آبیاری در مرحله گلدهی به ترتیب 74/8، 27/5 و 94/3 تن در هکتار بود که از لحاظ آماری تفاوت بسیار معنیداری با یکدیگر داشتند. در تیمار قطع آبیاری در مرحله گلدهی بیشترین عملکرد ﺩﺍﻧﻪ به میزان 44/4 تن در هکتار مربوط به ژنوتیپ CD- 93-10 بود که تفاوت معنیداری با سایر ژنوتیپها داشت. بنابراین، در صورت قطع آبیاری یا کاهش آب مصرفی در مراحل انتهایی رشد گندم این ژنوتیپ نسبت به سایر ژنوتیپهای مورد آزمایش از 6 تا 25 درصد پتانسیل عملکرد بالاتری برخوردار بوده و قابل توصیه برای کاشت در چنین شرایطی میباشد.
کلیدواژهها
موضوعات