نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 دانشجوی دکتری هیدروژئولوژی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران.
2 استاد دانشکده علوم زمین، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران.
3 استاد دانشکده علوم زمین، دانشگاه خوارزمی تهران، تهران، ایران.
چکیده
در این تحقیق جهت تعیین میزان خطرپذیری آبخوان دشت قزوین از نقشه آسیب‌پذیری آن استفاده گردید. نقشه آسیب‌پذیری آبخوان به روش دراستیک معمولی تهیه و در مرحله بعد با اصلاح شاخص ها نقشه خطرپذیری آبخوان مجددا تهیه و سپس با دراستیک فازی آماده شد. نتایج حاصل از نقشه‌های دراستیک معمولی نشان داد، قسمت‌هایی از دشت قزوین به دلیل بالا بودن هدایت هیدرولیکی و جنوب شرقی دشت به دلیل کم بودن عمق سطح آب زیرزمینی در محدوده آسیب‌پذیری بالا و قسمت‌هایی از دشت در محدوده با خطر متوسط قرار گرفت. با بررسی این نقشه بخشهایی از دشت در محدوده کم آسیب‌پذیر قرار گرفت که به دلیل بالا بودن سطح آب تایید آن توسط آنالیز شیمیایی تا حدودی دور از انتظاراست. نقشه‌های آسیب‌پذیری دشت قزوین پس از اصلاح توسط داده‌های نیترات تغییرات زیادی را نشان داد. مناطق کم آسیب‌پذیر در بررسی دراستیک معمولی در کلاس متوسط دراستیک اصلاحی قرار گرفتند.همچنین نتایج حاصل از نقشه‌های دراستیک فازی به دست آمده با نتایج دراستیک اصلاحی نزدیک می‌باشد، اکثر قسمت‌های دشت در محدوده متوسط قرار گرفته‌اند و مناطق کم آسیب‌پذیر و زیاد آسیب‌پذیر مساحت‌های کمی را در برگرفته‌اند، با این حال، از دید کارشناسان خبره نتایج به دست آمده از روش دراستیک اصلاحی منطقی‌تر به نظر می‌رسند و به واقعیت نزدیک‌تر است. پس از اعمال تحلیل حساسیت تک پارامتری و آنالیز نتایج به دست آمده، وزن لایه‌های عمق آبخوان و تغذیه کمتر، وزن لایه‌های شیب، غیر اشباع و هدایت هیدرولیکی بیشتر شد و وزن لایه‌های محیط آبخوان و محیط خاک بدون تغییر بود.
کلیدواژه‌ها
)